Wioska położona w dolinie rzeki o tej samej nazwie, na wysokości 590-640 m n. p. m., u stóp Przełęczy Tylickiej (683 m), w odległości 4 km na południowy wschód od Tylicza. Na południe od miejscowości wznoszą się wzgórza: Szynkarówki (691 m), Czerteża (735 m) oraz Wysokiej Horki (765 m) i Jaworzu (810 m) – położonych już w wododziale, a na północy Polanka z kulminacjami (728 i 722 m).

Osada założona została w 1356 roku na prawie niemieckim przez króla Kazimierza Wielkiego (teren w tym czasie należał do królewszczyzny, wcześniej – do 1336 roku i później – od 1391 roku do biskupów krakowskich). Położona na trakcie handlowym odgrywała ona w XIV i XV wieku dużą rolę. Zniszczona w czasie najazdu węgierskiego węgierskiego 1474 roku, ponownie zasiedlona została w XVI stuleciu przez napływającą tu ludność pasterską – zwaną Wołochami. Wówczas przeniesiono ją na prawo wołoskie.

W 1769 roku w pobliżu Przełęczy Tylickiej, nad wsią konfederaci zbudowali warowny obóz. W przypadku zagrożenia, położenie jego przy granicy pozwalało na przegrupowanie oddziałów i kontakt drogą po ówczesnej węgierskiej stronie z obozami nad Izbami i Grabiem. Ułatwiało też sprowadzenie zaopatrzenia i czynienie zaciągów na Węgrzech. Obóz opuszczony został w 1970 roku, po ustanowieniu przez Austrię kordonu sanitarnego. Po likwidacji Państwa Muszyńskiego wieś stanowiła do 1813 roku własność austriackiej kamery, a później prywatną.

Wioskę oszczędziły działania wojenne I i II wojny światowej. W 1945 roku około 70% miejscowych Łemków repatriowano do ZSRR. Pozostałych wysiedlono w czasie akcji „Wisła” na Zachód.