Opłata targowa
Treść
OPŁATA TARGOWA informacje
Kwestie opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U z 2017 r. poz. 1785 z późn. zm.).
W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy do ponoszenia opłaty targowej zobowiązani są wszyscy handlujący, czyli osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej dokonujące sprzedaży na targowiskach.
Obowiązek podatkowy z tytułu opłaty targowej powstaje z chwilą przystąpienia do sprzedaży. Dokonywanie sprzedaży oznacza nie tylko zawieranie umów sprzedaży w rozumieniu art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.) ale również wyjście z ofertą sprzedaży (art. 543 ww. ustawy), wystawieniem towaru na sprzedaż czy też zajęcie placu pod stoisko, stragan itp. Dla obowiązku uiszczenia opłaty targowej nie jest istotny sposób dokonywania sprzedaży. W zakresie działalności handlowej lub targowej mieści się ekspozycja towarów w celach ich reklamy w miejscu sprzedaży lub w bezpośrednim sąsiedztwie z miejscem sprzedaży. Z opłaty targowej wyłączono jedynie sprzedaż dokonywaną w budynkach lub ich częściach w przeciwieństwie do sprzedaży dokonywanej poza budynkami, która związana jest z obowiązkiem uiszczenia opłaty targowej (wyrok WSA Łódź z 17.05.2012 r. sygn. akt I SA/Łd 491/12, wyrok WSA w Szczecinie z dnia 24.08.2016 r. sygn. akt I SA/Sz 390/16)
Opłacie targowej nie podlegają podmioty które na targowisku świadczą wyłącznie usługi.
Obowiązek uiszczania opłaty targowej powstaje w każdym dniu, w którym podmiot dokonuje sprzedaży na targowisku i w tym dniu powinien uiścić należną opłatę.
Targowiskiem jak określa art. 15 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych są wszelkie miejsca, w których prowadzona jest sprzedaż. Poboru opłaty targowej dokonuje się niezależnie czy sprzedaż odbywa się na targowisku miejskim prowadzonym przez gminę, inną jednostkę organizacyjną, czy też na targowisku prowadzonym na terenie prywatnym, poza wyznaczonymi targowiskami (wyrok z dnia 27.08.1993 r. syg. akt SA/P 1136/93, z dnia 13.06.1995 r. syg. akt SA/WR 2452/94). W związku z tym dla potrzeb poboru opłaty targowej nie ma znaczenia kto jest właścicielem lub posiadaczem targowiska, ani też czy miejsce jest targowiskiem zorganizowanym przez gminę, czy też innym miejscem, w którym prowadzony jest w danym momencie handel. Można powiedzieć, że dokonywanie sprzedaży w jakimkolwiek miejscu, także poza obszarem wyznaczonego targowiska rodzi obowiązek ponoszenia opłaty targowej stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (wyrok WSA w Łodzi z dnia 11.03.2010 r. sygn. akt I Sa/Łd 1151/2009).
Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych „opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowiska oraz inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko”. Stosownie do powołanego przepisu zawieranie umów z właścicielem czy wieczystym użytkownikiem gruntu i uiszczaniem należności z tego tytułu nie zwalnia osób dokonujących sprzedaży z obowiązku regulowania opłaty targowej. Zdarzeniem prawnym, z którym ustawa wiąże obowiązek uiszczenia opłaty targowej, jest dokonywanie sprzedaży a nie korzystanie z konkretnego terenu, na którym ta sprzedaż się odbywa, w tym również z terenu prywatnego właściciela. Bezzasadnym jest powoływanie się przez osoby dokonujące sprzedaży jakoby gmina nic nie powinna mieć do tereny, który nie jest jej własnością. W swej konstrukcji opłata targowana nie nawiązuje do faktu korzystania z gruntu.
Wyłączenie z pojęcia „targowisko” terenów prywatnych stanowiłoby nieuzasadnione preferowanie osób dokonujących na nich sprzedaży, ich odmienne traktowanie tylko dlatego, że uiszczają one opłaty z tytułu prowadzenia działalności handlowej na terenach stanowiących własność innych osób fizycznych lub prawnych nie ma uzasadnienia nie tylko świetle art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ale także w świetle art. 84 Konstytucji RP, który gwarantuje równość i powszechność opodatkowania. Konkludując handlujący na gruncie prywatnym mimo uiszczania czynszu dzierżawnego lub innych opłat, muszą opłacić opłatę targową na rzecz gminy.
Zgodnie z treścią art. 16 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zwolnione od opłaty targowej są osoby (podmioty), które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowisku, czyli na własnym terenie można handlować bez opłat , ale za handel na dzierżawionej działce trzeba opłacić opłatę targową.
Stosownie do art. 19 ust. 1 ww. ustawy zasady ustalania i poboru, terminy płatności i wysokość stawek opłaty targowej określa rada gminy w drodze uchwały.